Azalia a może Rododendron... co je łączy, co dzieli?

Ogród pełen azalii
Opracowanie: mstorz
Łączą wymagania dotyczące kwaśnej gleby, rodzina wrzosowatych oraz wspólna łacińska nazwa rodzajowa Rhododendron, w obrębie, której istnieje kilka grup roślin różniących się polską nazwą.

Co je dzieli? Różaneczniki to krzewy lub małe drzewka, zwykle o sztywnych zimozielonych liściach. A azalie... Trudno znaleźć krzewy o tak pięknych kwiatostanach, tak wspaniale pachnących i urzekających ogromem barw. Trudno byłoby nam w to uwierzyć gdybyśmy opierali swą wiedzą o tym krzewie na jego greckiej nazwie - Azaleos, oznaczającej wyschnięty, suchy. Nazwa ta, nie jest jednak tak do końca błędna. Zimą, bowiem krzewy te wyglądają zupełnie jak uschnięte. Brak liści chroni je przed mrozami i wiosennymi przymrozkami. Na szczęście. Właśnie dzięki temu możemy wiosną docenić ich piękno. Zdarza się, że surowe mrozy dotykają pąki kwiatowe, cała roślina przemarza jednak wyjątkowo rzadko. Od reguły jednak i w przypadku azalii także mamy wyjątek. Liście azalii faktycznie opadają na zimę. Znajdziemy jednak okazy azali, które musimy chronić przed mrozami, niższe od wielkokwiatowych odmian, zimozielone azalie japońskie. Dziś na rynku znajdziemy najczęściej właśnie azalie japońskie i azalie wielkokwiatowe.

Współczesne odmiany azalii wielkokwiatowych to krzyżówki azalii pontyjskiej z wieloma gatunkami północnoamerykańskimi. Azalie wielkokwiatowe to z pewnością najpiękniejsze krzewy azalii. Z urodą ich dużych kwiatów niewiele się równa. Zachwycają pastelową barwą kwiatów, ich budową, stopniem wypełnienia i kształtem płatków. Azalie rozkwitają od połowy maja do połowy czerwca, w zależności od odmiany. Najwcześniej rozkwitają „Kolndyke", „Rajmunde" i „Straus", najpóźniej, bo w czerwcu „Cannon's Double". Zdarza się jednak, iż termin kwitnienia determinują regiony kraju, różnice klimatyczne między zachodem a wschodem kraju.

Kwitnienie azalii trwa około dwóch, trzech tygodni. Długość kwitnienia skrócić mogą jednak okresy upałów. Wśród barw kwiatów znajdziemy białą, żółtą, pomarańczową, czerwoną i różową oraz wiele odcieni pośrednich. Azalie są krzewami wolno rosnącymi. Dziesięcioletnie egzemplarze, w zależności od odmiany, osiągają około 1,5 metra wysokości i średnicy.

Opisane już powyżej, eleganckie i dostojne, azalie japońskie osiągają o połowę mniejsze rozmiary od azalii wielkokwiatowych. Ich krzewy są jednak bardziej zwarte, kuliste i zazwyczaj szersze niż wyższe. Ich kwiaty rozkwitają ostrymi odcieniami różu, czerwieni, fioletu i odcieniami bieli.

Stanowisko
Azalie mają niewielkie wymagania siedliskowe. Doskonale udają się na glebach słabszych, o wyższym pH lub na stanowiskach bardziej słonecznych. Azalie japońskie mają jednak w porównaniu z azaliami wielkokwiatowymi nieco wyższe wymagania uprawowe. Większość z nich ma liście zimozielone, tylko niektóre półzimozielone. Z uwagi na to powinniśmy sadzić je w miejscach osłoniętych, półcienistych i wilgotnych, na glebach żyznych o kwaśnym odczynie.
Warto posadzić kilka krzewów razem w grupie. Zwiększy to urodę roślin i przede wszystkim wpłynie na poprawę warunków dla rozwoju roślin.

Kwitnące azalie
Opracowanie: MShades
Podczas surowych zim nie możemy zapomnieć o zabezpieczeniu ich agrowółkniną lub siatką cieniującą. Krzewy właściwie pielęgnowane powinny być wystarczająco odporne na mróz. Niemniej jednak młode rośliny, szczególnie rosnące na stanowisku słonecznym i narażone na działanie wiatrów, dobrze jest zabezpieczyć przed zimą. Jeżeli mamy możliwość dostępu do świeżych trocin, możemy nimi zasypać nawet całą roślinę. To jeden z najlepszych sposobów zimowego zabezpieczania. Pamiętajmy jednak, że aby nie doszło do przegrzania roślin, wraz z nastaniem cieplejszych dni okrycie powinniśmy usunąć. Najlepszą porą będzie wiosna, czas po minięciu niebezpieczeństwa wystąpienia silniejszych mrozów.

Decydując się na uprawę azalii powinniśmy pamiętać, że krzewy te wymagają gleby kwaśnej i przepuszczalnej, piaszczysto-gliniastej, gliniasto-piaszczystej, brunatnej, murszowej lub próchnicznej. Najczęściej jednak właśnie takiej gleby w naszym ogrodzie nie mamy, powinniśmy, więc odpowiednio wcześniej zadbać o to, by naszym pięknością zapewnić najlepsze możliwe warunki wzrostu.

Zacznijmy od wykopania dołku w miejscu gdzie chcemy zasadzić nasz krzew. Dołek powinien mieć średnicę około 70-80 centymetrów i 30-40 centymetrów głębokości, dołek przeznaczony pod azalię japońską powinien mieć średnicę około 40-50 centymetrów i 25-30 centymetrów głębokości. Jeżeli w naszym ogrodzie mamy zbyt ciężką glebę powinniśmy dołek pogłębić i zdrenować żwirem, keramzytem czy nawet potłuczonymi, starymi, glinianymi doniczkami.

W tak przygotowane miejsce wsypujemy kwaśny torf wymieszany z dotychczasowym podłożem w proporcji zależnej od jego dotychczasowej kwasowości. Najlepsza kwasowość gleby, w której będą rosnąć azalie nie powinna przekraczać pH 4,5 - 5.

Sadzenie
Przed zasadzeniem w wykopany dołek powinniśmy pojemnik z rośliną umieścić na kilkanaście minut w naczyniu z wodą. Sadząc pamiętajmy, by bryła korzeniowa znalazła się 3-5 centymetry poniżej poziomu gruntu. Po posadzeniu nie ugniatajmy ziemi, lecz bardzo obficie ją podlejmy. Ziemia osiadając dobrze uciśnie bryłę korzeniową. Całość powierzchni wokół krzewu wyściółkujmy korą drzew iglastych, torfem, liśćmi dębowymi, bukowymi lub korą, ograniczy to wzrost chwastów, zmniejszy wysychanie podłoża i powoli zakwasi glebę.

Sadząc azalie pamiętajmy o rozstawie. W przypadku azalii wielkokwiatowych odstępy powinny wynosić 1-1,5 metra, a w przypadku azalii japońskich 0,5- 0,7 metra. Sadząc pamiętajmy, im więcej krzewów, tym lepiej. 30-60 okazów posadzonych blisko siebie z pewnością stworzy nam piękną, barwną plamę.

Azalia Knap Hill Hybride
Opracowanie: unforth
Pielęgnacja
Azalie wielkokwiatowe i azalie japońskie nie lubią nadmiaru wilgoci, prowadzącego do obumierania systemu korzeniowego. Z drugiej jednak strony krzewy te źle znoszą przesuszanie. Podlewajmy je, więc umiarkowanie, najlepiej rano lub wieczorem. Z uwagi na płytki system korzeniowy, w pobliżu krzewów nie powinniśmy wzruszać gleby. Usuwanie chwastów przeprowadzajmy, więc ręcznie.

Cięcie
Azalie nie wymagają cięcia. Powinniśmy jedynie usuwać uszkodzone lub porażone przez choroby czy szkodniki pędy. Cięcie wykonujemy na granicy przyrostów rocznych, widocznej w formie delikatnego zgrubienia, tzw. obrączki. W przypadku azalii wielkokwiatowych powinniśmy ręcznie usuwać przekwitnięte kwiatostany, co bardzo korzystnie wpłynie na przyszłoroczne kwitnienie, zwiększy wzrost i ilość zawiązywanych pąków kwiatowych, a tym samym pozwoli nam uniknąć zawiązywania owoców i nasion. Rany po cięciu zasmarowujmy Funabenem.
Stare okazy azalii możemy odmłodzić pod warunkiem, że roślina ma zdrowy system korzeniowy. Cięcie to polega na przycięciu pędów na wysokości 20-30 centymetrów nad powierzchnią gleby. Cięcie to wykonujemy w marcu. Po 3-5 latach krzew można uznać za odnowiony. Rośliny tak silnie przycięte obficie podlewajmy i regularnie nawoźmy.

Nawożenie
Azalie nawozimy wiosną, bądź też dwa razy do roku, pod koniec kwietnia i w pierwszych dniach lipca jednym z nawozów dla roślin kwaśnolubnych. Nie przekraczajmy dawek podawanych w instrukcji. Azalie źle reagują na zasolenie, lepiej więc zmniejszyć ilość nawozu niż podać go za dużo. Pamiętajmy, że nie powinniśmy nawozić roślin nawozami o dużej zawartości azotu od połowy lipca oraz nawozami zawierającymi wapno.
Nawożąc zwróćmy uwagę by pył z nawozu nie osiadł na liściach, gdyż może on je spalić. W razie takiego przypadku roślinę dokładnie spłuczmy wodą.
Nawozu nie sypmy centralnie w środek krzewu, lecz odległości około 20-30 centymetrów od niego.

Ochrona
Najczęściej spotykanym szkodnikiem azalii jest opuchlak truskawkowiec. Ten niewielki chrząszcz z rodziny ryjkowatych, żeruje na liściach. Większe szkody jednak czyni jego larwa, żerując na korzeniach i szyjce korzeniowej doprowadzając tym samym do więdnięcia i obumierania całej rośliny. Po zauważeniu pierwszych objawów bytności tego szkodnika, co ma miejsce najczęściej z końcem maja, roślinę powinniśmy trzykrotnie opryskać, co tydzień, preparatem Fastac lub Decis lub innym preparatem wykorzystywanym np. do zwalczania stonki ziemniaczanej.

Do najczęściej spotykanych chorób niszczących azalie zaliczymy m.in. mączniaka prawdziwego azalii. Mączniak jest chorobą grzybową charakteryzującą się białym, mączystym nalotem okrywającym rośliny najczęściej w okresie od lipca do jesieni. Po zauważeniu tych objawów usuńmy i spalmy wszystkie opadające liście. Zastosujmy również oprysk jednym z preparatów: Score 250 EC, Discus 500 WG, Nimrod 250 EC, Saprol 190 EC lub preparatami biologicznymi: Biosept 33 SL lub Bioczos BR.
Na podstawie: www.projektoskop.pl
Opracowanie: e-ogrody.com
09-05-29 11:14
Do góry
Zamknij
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w ustawieniach Twojej przeglądarki.