Różne oblicza komina

Ciekawie i starannie wykończony komin może stać się ozdobą domu. Zależnie od koncepcji, można użyć do tego celu tych samych materiałów, jakimi wykończona jest elewacja, albo na zasadzie kontrastu, innych. Zawsze jednak, powinny one być trwałe i odporne na działanie szkodliwych czynników atmosferycznych i wysokiej temperatury.

Materiał do wykończenia ścian komina musi być niepalny i nietopliwy, gdyż może dojść do iskrzenia z przewodów kominowych lub nagrzania komina do wysokiej temperatury. Musi być także odporny na działanie deszczu, mrozu i słońca. Do wykończenia kominów dymowych, spalinowych (także z przewodami wentylacyjnymi) oraz wentylacyjnych można zastosować tynk, cegłę klinkierową lub okładzinę kamienną. Każdy system kominowy, a także użyte do jego budowy mate­riały, powinny mieć ważne aprobaty techniczne.

Tynk i farba elewacyjna
Tynkować można wszystkie typy kominów. Jest to tani i łatwy sposób wykończenia, ale niezbyt trwały. Często wykańcza się ściany komina tynkiem cementowym. Jest on trwalszy i bardziej odporny na wilgoć, niż tynk cementowo-wapienny. Warstwa zaprawy może mieć grubość 6-30 mm. Komin tynkuje się w taki sam sposób, jak elewację. Najlepiej nałożyć warstwę podkładową i dopiero na nią nanieść wierzchnią warstwę, zacierając na gładko lub tworząc fakturę. Aby poprawić wytrzymałość tynku, można go pomalować farbą elewacyjną, która stanowi zabezpieczenie przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi i jest zmywalna.

Tynki cienkowarstwowe są trwalsze niż tradycyjne. Stosuje się je wtedy, gdy komin ma być ocieplony lub wykończony tak jak ściany domu. Jeżeli komin ma być ocieplany styropianem, płyty należy przykleić na zaprawę klejową.

Impregnowany klinkier
Coraz częściej spotyka się kominy wykończone cegłą klinkierową. Jeżeli cały trzon komina jest zbudowany z klinkieru, można go pozostawić bez dodatkowego wykańczania, ale część wystającą ponad dach warto pokryć impregnatem hydrofobowym, który uniemożliwi wnikanie wody w mur i zabezpieczy przed szkodliwym działaniem środowiska i brudem. Należy pamiętać o tym, że do murowania komina powinno się użyć cegły pełnej.
Cegłą można też obłożyć komin wybudowany z innych materiałów. Szczególnie istotne jest odpowiednie wykonanie spoin. Powinny być bardzo szczelne, dlatego cegły należy układać na wspomnianą już, przeznaczoną do klinkieru, Zaprawę Murarską Atlas z Trasem. Wysokość klinkierowej obmurówki – ze względu na jej duży ciężar – nie powinna przekraczać 3 m.

Komin można również obłożyć płytkami klinkierowymi: jest to dobry i szybki sposób na odnowienie starego otynkowanego komina. Płytki są cieńsze i lżejsze od cegieł, a wyglądają równie ładnie, dlatego zamiast cegieł są zalecane do wykańczania kominów wysokich.

Naturalny lub sztuczny kamień
Prawdziwą ozdobą dachu będzie komin wykończony kamieniami lub płytkami kamiennymi. Na rynku dostępne są różne rodzaje okładzin kamiennych – sztuczne i naturalne. Na kominy najczęściej stosuje się te z elementów prefabrykowanych. Płytki kamienne są dostępne w różnych wymiarach i kolorach. Do ich klejenia powinniśmy użyć specjalistycznej zaprawy o zwiększonej elastyczności. Zapewnia ona trwałe połączenie układu płytka + klej + podłoże, pomimo występowania w nim odkształceń, wynikających z dobowych i rocznych wahań temperatur.

Elastyczna spoina
Nie każdej zaprawy do spoinowania można użyć na zewnątrz. W miejscu szczególnie narażonym na działanie szkodliwych czynników atmosferycznych należy zastosować fugę elastyczną najwyższej jakości. Dla przykładu – Atlas Artis z innowacyjnym systemem Color Protect, czyli o przedłużonej trwałości koloru, odporną na promieniowanie UV, sprawdzającą się w takim środowisku doskonale. Posiada ona podwyższone parametry użytkowe: wysoką odporność na ścieranie i zmniejszoną absorpcję wody. Jest zaprawą elastyczną i szybkowiążącą, o zaletach niespotykanych u powszechnie stosowanych zaprawa do spoinowania. Ponadto, charakteryzuje się odpornością na przebarwienia, wykwity, różnego rodzaju grzyby, glony oraz zabrudzenia. Stosujemy ją w spoinach o grubości od 1 do 25 mm, doskonale więc nadaje się do wypełniania spoin między płytkami o nieregularnych kształtach. Dzięki krótkiemu czasowi wiązania, czyszczenie okładziny można rozpocząć już po trzech godzinach od fugowania.

Betonowa czapa
Na komin zakładamy czapę, która chroni go przed opadami atmosferycznymi. Najpierw na wierzchu komina układa się izolację z papy asfaltowej, a na niej czapę. Trzeba pamiętać o pozostawieniu z każdej strony kilkucentymetrowych kapinosów. Czapę najczęściej wykonuje się z betonu i zbroi stalowymi prętami o średnicy 6 mm. Nie można zapomnieć o pozostawieniu w czapie otworów wylotowych przewodów dymowych i spalinowych. Aby poprawić ciąg komina, warto zamontować nasadę kominową. Do wyboru są blaszane lub betonowe.

Na koniec montuje się obróbki blacharskie, które mają zapewnić szczelne połączenie z połacią dachu. Instaluje się je w miejscu przejścia komina przez połać. Wokół komina zakłada się w specjalnych bruzdach (10-15 cm powyżej pokrycia dachowego) wyprofilowane kołnierze blaszane.